Wenn der e Jong hat, dän schaffen soll john, scheckt hän net bej d’Steemetz, well soss jett et e Seffer. Su husch et freher.
De klengen Johann hat äwer nu emol dä Wäsch ojeschlon on hat van 14 Johr an all Nidderdräsch-tigkeet on Loderej bejjebrajt krien, dee e esu en richtigen Mourer ouszechnen. Eng Setzwosch juff de Lijener jenannt on op dän soll mer net all ze vill jähn.
Su woren Johann on sej Kollesch Chrest es engkeer eng Schejerepoort erop ant zejen, jederen hat seng Segd. Beemol mängt Chrest: „Dat oss äwer o net alles riet, wat du do openeekahst.“ „Et jeet sech net op en Aschhoor“, kontert Johann. Do mußen se zwing no, do wor Johann 14 cm ous dem Senkel. Dat wor dan secher en Aschhor on der Längt.
Enges Daschs woren sie bej e Bouer e Stal aanantbouwen.Et wor Wonterdasch on d’Kee woren dobonnen. Dat wor dee Zegd, wi d’Boueren dee ischt Koschen foderten. Dee kosten vill Jäld on dämno sparsam juff o domot emjejangen.
Ritzo an der Staldirr hat de Bauer eng Tuht Koschen ston, on mojes, wenn Chrest dee ischt Spejs opmusch, schöppt Johann e paar Keer mot der Troufelt on dee Tuht on juff der ischter Koh op den Eck en decken Hof dovan.
Dä Bauer husch Jupp on wor ronderem bekant fir seng joht Bisten, mä wat mot där Koh no e paar Däsch los wor, dat hat hän no net erlijäwt. Zwing Emer Melisch juff dat Deer, randvol. Jonge, kum Jupp engkeer bej dee Mejrer on sot: „Hej han ech eng Koh ston, dee jett Melisch, dat hat dir no net jesehn. Dee jett esu vill aleng wi dem Nober senge janze Stal.“
Johann on Chrest kruschen sech bal net mi jehalen.
Nodem dat si hire Bou do ston hatten on d’ Boustell jeplennert, wor dat Melischwonner su sier eriwer wie et komme wor.
Patrick Felten, Dürler